Zaniedbania rządu w sprawie jakości powietrza w Indonezji
Ponad dwa lata po tym, jak obywatele Indonezji złożyli pozew przeciwko rządowi w celu poprawy jakości powietrza, Centralny Sąd Rejonowy w Dżakarcie uznał prezydenta Joko Widodo i członków jego rządu za winnych za to, że nie zrobili wystarczająco dużo, aby przeciwdziałać zanieczyszczeniu powietrza w mieście i wokół niego.
Stolica Indonezji, Dżakarta i otaczające ją społeczności Bekasi, Bogor, Depok, South Tangerang i Tangerang dzielą populację ponad 30 milionów ludzi. Poziom zanieczyszczenia powietrza w regionie rutynowo przekracza zalecaną przez Światową Organizację Zdrowia średnią roczną PM2,5 wynoszącą 10 mikrogramów na metr sześcienny (μg/m3).
W lipcu 2019 r. 32 strony sporu i ich zespół rzeczników składający się z Koalicji Inicjatywy Czystego Powietrza pozwali rząd Indonezji o pociągnięcie przywódców do odpowiedzialności za złą jakość powietrza w mieście.
Indonezja była dziewiątym najbardziej zanieczyszczonym krajem w 2020 r. ze średnim rocznym stężeniem PM2,5 na poziomie 40,7 μg/m3. Południowe Tangerang zajęło 25 miejsce wśród najbardziej zanieczyszczonych miast na świecie.
Konsekwencje zdrowotne zanieczyszczeń
Główne zanieczyszczenia powietrza w Dżakarcie to PM2,5 i najdrobniejsze cząsteczki o średnicy mniejszej niż 0,1 mikrona. Więcej o UFP dowiesz się tutaj.
W artykule przeglądowym z 2020 r. w Experimental & Molecular Medicine zwrócono uwagę na szereg zagrożeń dla zdrowia wynikających z narażenia na ultradrobne cząstki, w tym:
· kaszel
· nasilona astma
· zapalenie płuc
· choroba serca
· nadciśnienie
· cukrzyca
Największe źródła zanieczyszczeń w Dżakarcie są wynikiem szybkiego rozwoju miasta, w tym ruchu samochodowego, emisji przemysłowych i elektrowni węglowych. Emisje te powodują rocznie 5,5 miliona chorób.
Według światowego raportu o jakości powietrza z 2020 r., blokady wprowadzone w celu spowolnienia rozprzestrzeniania się wirusa SARS-CoV-2 zmniejszyły zanieczyszczenie powietrza ze źródeł przemysłowych i drogowych na całym świecie w 2020 r. W samej Dżakarcie poprzez zamknięcie biur, szkół i miejsc kultu w czasie od 10 kwietnia do 5 czerwca 2020r. w porównaniu z 2019r. w kwietniu stężenie PM2,5 zmniejszyło się o 12,8%, a w maju o 31,7%.
Jednak niezależnie od powyższego jakość powietrza w Dżakarcie była nadal słaba ze względu na dużą zależność miasta od pobliskich elektrowni węglowych.
Podobnie jak w wielu krajach Azji Południowo-Wschodniej, indonezyjscy rolnicy zazwyczaj spalają odpady na polach uprawnych, co jest tanią metodą oczyszczania gruntów pod przyszłe nasadzenia.
Ponadto, w miarę jak lasy deszczowe są niszczone, aby zrobić miejsce na większe wykorzystanie w rolnictwie, w tym na olej palmowy, podmokłe torfowiska stają się bardziej suche i bardziej podatne na pożar. Pożary torfu są trudne do ugaszenia i emitują jedne z najgorszych zanieczyszczeń.
Dym z pożarów upraw i lasów może przyczyniać się do złej jakości powietrza w promieniu wielu kilometrów od ich źródła.
Następne kroki
Rząd Indonezji postawił sobie za cel przejście od nieodnawialnych, zanieczyszczających środowisko źródeł energii do energii odnawialnej i neutralności węglowej do 2060 r. Indonezja planuje uzyskać 23 procent swojej energii ze źródeł odnawialnych do 2025 r.
Sąd poinstruował rząd, aby poprawił krajowy standard jakości powietrza i nakazał kontrole emisji z pojazdów w Dżakarcie. Ponadto zebrane informacje o jakości powietrza mają być udostępnione opinii publicznej.
Ważne jest, aby liderzy na całym świecie działali odpowiedzialnie i podejmowali konkretne działania, aby zapewnić każdemu obywatelowi dostęp do czystego i zdrowego powietrza, a jeżeli nie wywiązują się ze swoich obowiązków to przykładem mieszkańców Dżakarty można to wyegzekwować poprzez wstawiennictwo wyższej instancji.